به گزارش خط هشت، فاو در زمستان سال ۱۳۶۴ و در عملیات خیبر که بیشتر از ۷۰ روز هم ادامه داشت و یک نبرد تمام عیار بود تصرف رزمندگان درآمد. نوروز سال ۶۵ خط پدافندی فاو تثبیت شد و از آن به بعد، اغلب رزمنده‌ها که در طول مرز‌ها در خط پدافندی حضور داشتند، یک خط دیگر هم به روی‌شان گشوده شد که هم سخت بود و هم جذاب. 

سخت از آن رو که برای رسیدن به فاو باید از اروند رود می‌گذشتیم. همین فاصله‌ای که اروند بین این طرف و آن طرف فاو ایجاد می‌کرد باعث می‌شد که رساندن تدارکات با سختی مواجه شود. از طرف دیگر گرمای آنجا وحشتناک بود. اما جذابیت فاو به این دلیل بود که برای رزمنده‌های کم تجربه‌ای مثل من، عین ورود به یک منطقه ناشناخته و جالب به شمار می‌آمد. در واقع یک تجربه جدید برای‌مان بود. 

 

تابستان سال ۶۵ من به خط پدافندی فاو رفتم. خیلی از لشکر‌ها آنجا خط داشتند. اما طول این خط پدافندی هر لشکر خیلی زیاد نبود. چون وسعت منطقه‌ای که ما تصرف کرده بودیم، زیاد نبود. در این شرایط بچه‌های واحد تبلیغات خیلی فعال بودند. اسم فاو را که فاطمیه گذاشته بودیم و واحد تبلیغات خیلی از یگان‌ها، روی تابلو‌ها و دیوار‌ها روی نام فاطمیه مانور می‌دادند. 

یک کار دیگری هم که تبلیغاتی‌ها می‌کردند، نصب تصاویر حضرت امام و برخی از سخنان بزرگان و... در جاده‌های منطقه بود. یکبار یکی از بچه‌های تبلیغات تعریف می‌کرد: 

«برای عملیات آزادسازی فاو، یکسری از تابلو‌های تبلیغاتی را بردیم تا کنار رودخانه بهمنشهر نصب کنیم. این کار باعث تقویت روحیه رزمنده‌ها می‌شد. نمی‌دانم بعثی‌ها چه فکری در مورد این تابلو‌ها می‌کردند که جنگنده‌های‌شان آمدند بالای سر ما و چند راکت پرتاب کردند. اما راکت‌ها با فاصله چند ده متری ما سقوط کرد و کسی مجروح نشد. به زحمت چند تا تابلو در منطقه نصب کردیم و سریع از منطقه دور شدیم. چون امکان داشت این‌بار جنگنده‌ها تیرشان به خطا نرود. خلاصه روز بعد که برگشتیم، دیدم بعثی‌ها کلی گلوله خرج کرده‌اند تا این تابلو‌ها را از بین ببرند. تقریباً جز کمی آهن پاره، از تابلو‌های تبلیغاتی چیزی باقی نمانده بود. آنجا بود که به حماقت‌شان خندیدیم».

 

زمانی که ما در فاو بودیم بچه‌های تبلیغات فعالیت زیادی داشتند. تقریباً روی اغلب دیوار‌ها شعاری یا جمله‌ای نوشته و نقاشی کشیده بودند. دیوار نوشته‌هایی مثل «به شهر فاطمیه خوش آمدید یا مدینه الزهرا فاو» و... آن روز‌ها زیاد دیده می‌شد. یک نکته جالب اینکه واحد تبلیغات بسیار زود کارش را در فاو شروع کرده بود و برخی از این بچه‌ها می‌گفتند که دیوار نوشته‌های‌شان را حتی قبل از تثبیت مواضع تصرف شده در عملیات والفجر ۸ شروع کرده بودند. این همه کار تبلیغاتی‌ها به این دلیل بود که رزمنده‌ها بتوانند در این خط پدافندی که عمق و عقبه زیادی نداشت پرروحیه باشند. عقبه خط فاو به رودخانه اروند می‌رسید و تقریباً ما در یک نقطه به وسعت ۷۰۰ کیلومتر مربع داخل خاک دشمن قرار داشتیم و با نداشتن عقبه، بچه‌ها احساس می‌کردند که باید توکل، امید و روحیه‌شان را بالاتر ببرند و کار تبلیغاتی‌ها در همین راستا بود.