چاپ کردن این صفحه

چرا انتخاب اصحاب امام‌حسین (ع) یک انتخاب آگاهانه بود؟

سه شنبه, 03 مرداد 1402 11:26 اندازه قلم کاهش اندازه قلم کاهش اندازه قلم افزایش اندازه قلم افزایش اندازه قلم

امام گفت که نه دوست تو را اجبار می‌کند و نه دشمن، هرکدام را که می‌خواهی انتخاب کن؛ در نهایت آزادی. پس انقلاب امام حسین (ع) در درجه اول یک انقلاب آگاهانه است.

 به گزارش خط هشت، کانال تلگرامی «بنیاد شهید مطهری» بخشی از بیانات استاد شهید مرتضی مطهری (ره) را به استناد جلد یک کتاب حماسه حسینی صفحات ۱۲۶- ۱۲۵ به اشتراک گذاشت. استاد شهید بیان داشته‌اند: امام حسین (ع) در شب عاشورا با زبان خاصی با آن‌ها صحبت می‌کند. آن‌ها به احدی از شما کاری ندارند. اهل بیت من در این صحرا کسی را نمی‌شناسند. هر فردی از شما با یکی از اهل بیت من خارج شود و برود. من اینجا خودم هستم تنها.
چرا؟ رهبری که می‌خواهد از ناراحتی و نارضایتی مردم استفاده کند که چنین حرفی نمی‌زند؛ همواره از تکلیف شرعی می‌گوید. البته تکلیف شرعی هم بود و امام‌حسین (ع) از گفتن آن نیز غفلت نکرد، اما می‌خواست آن تکلیف شرعی را در نهایت آزادی و آگاهی انجام بدهند. خواست به آن‌ها بگوید دشمن شما را محصور نکرده، از ناحیه دشمن اجبار ندارید. اگر از تاریکی شب استفاده کنید و بروید، کسی مزاحمتان نمی‌شود. دوست هم شما را مجبور نمی‌کند. اگر فکر می‌کنید که مسئله بیعت برای شما تعهد و اجبار به وجود آورده است، بیعت را هم برداشتم، یعنی فقط انتخاب و آزادی. باید در نهایت آگاهی و آزادی و بدون اینکه کوچک‌ترین احساس اجباری از ناحیه دشمن یا دوست بکنید، مرا انتخاب کنید. این است که به شهدای کربلا ارزش می‌دهد والا طارق بن زیاد در جنگ اسپانیا، وقتی که اسپانیا را فتح کرد و کشتی‌های خود را از آن دماغه عبور داد، دستور داد که آذوقه به اندازه ۲۴ساعت را نگه دارند و زیادتر از آن را هر چه هست آتش بزنند و کشتی‌ها را هم آتش بزنند. بعد سربازان و افسران را جمع کرد، اشاره کرد به دریای عظیمی که در آنجا بود و گفت: ایهاالناس! دشمن روبه‌روی شما و دریا پشت سر شماست. اگر بخواهید فرار کنید جز غرق شدن در دریا راه دیگری ندارید، کشتی‏ای دیگر وجود ندارد. غذا هم جز برای ۲۴ ساعت ندارید، بعد از آن خواهید مرد. غذای شما در چنگ دشمن است. راهی جز این ندارید. یعنی برایشان اجبار به وجود آورد. این سرباز اگر تا آخرین قطره خونش نجنگد، چه بکند؟

اما امام حسین (ع) با اصحاب خودش بر ضد طارق بن زیاد عمل کرد، نگفت دشمن اینجاست، از این طرف بروید شما را از بین می‌برد، از آن طرف هم بروید شما را نابود می‌کند، بنابراین دیگر راهی نیست غیر از اینکه روغن چراغ ریخته را باید نذر امامزاده کرد. شما که به هر حال کشته می‌شوید، حالا که کشته می‌شوید، بیایید با من کشته شوید. آنگونه شهادت ارزش نداشت. یک سیاستمدار اینجور عمل می‌کند، اما امام گفت که نه دوست تو را اجبار می‌کند و نه دشمن، هرکدام را که می‌خواهی انتخاب کن؛ در نهایت آزادی. پس انقلاب امام حسین (ع) در درجه اول یک انقلاب آگاهانه است.

 

 

منبع: فارس

خواندن 179 دفعه
این مورد را ارزیابی کنید
(0 رای‌ها)