به گزارش خط هشت، «غلامرضا بنی‌اسدی» پیشکسوت دفاع مقدس؛ روزِ ملیِ مقاومت و پایداری، چهارمین روز از خرداد به این نام شناسنامه گرفته است. اگرچه صادره از دزفول است اما این دزفول، فراتر از یک شهر است. همه جغرافیای ایران را در بر می‌گیرد. دزفول اینجا نماد ایران است.
روز مقاومت دزفول، برگ تقویمی را شاخص می‌کند که در همه این دیار آن را به رسمیت می‌شناسد. علت این نامگذاری نیز مقاومت مردم این شهر در برابر موشک باران رژیم بعثی عراق در طول جنگ تحمیلی بوده است.
این شهر در دوران جنگ بارها مورد هجوم و موشک‌باران رژیم عراق بود تا آنجا که آن را با نام شهر موشک‌ها یاد کرده‌اند. منابع در این باره آمارهای جالبی دارند؛ دزفول در طول جنگ تحمیلی ۱۷۲ بار مورد اصابت انواع موشکهای ۳ و ۶ و ۹ متری اسکاد B ساخت اتحاد جماهیر شوروی، قرار گرفت. ۲۵۰۰ بار نیز هدف گلوله‌های توپ و ۳۰۰ بار مورد حملات هواپیماهای دشمن قرار گرفت.
وی‌کی‌پدیا به عنوان دانشنامه آزاد، در این باره می‌نویسد، مردم دزفول با وجود موشک‌باران شدید همچنان مقاومت می‌کردند و نماز جمعه دزفول هر هفته با حضور مردم و رزمندگان اقامه می‌شد. شهرستان دزفول در دوران جنگ هفت هزار کشته {شهید}، زخمی و مفقودالاثر داشت که از این تعداد، دو هزار و ۶۰۰ نفر کشته‌های {شهدای} جنگ بودند. این‌گونه بود که امام خمینی (ره) در روزهای موشک‌باران این شهر و همزمان با مقاومت مردم فرمود: دزفولی‌ها دین خود را به اسلام ادا کردند. گواهی دیگر درباره سرفرازی دزفولی‌ها را هم در کلام خلف صالح روح‌الله، رهبر فرزانه انقلاب می‌خوانیم که، «مردم شهر دزفول یکی از بهترین امتحان‌های دوران انقلاب و جنگ تحمیلی را در تاریخ به یادگار گذاشتند و قهرمانی ماندگاری را به ثبت رساندند و این اثر شگفت‌آور نتیجه رسوخ و نفوذ ایمان انقلابی تا اعماق روح و جان این مردم است.» مرحوم آیت‌الله هاشمی رفسنجانی به عنوان فرمانده جنگ هم شهادتی پرشکوه دارد در باره این شهر؛ «دزفول دژمقاومت در دوران دفاع مقدس بود.» مقاومتی چنان بود که در نگاه امام و امت به عظمت نشست تا دزفول را شناسنامه ایران کند.
دشمن می‌زد که نه خانه‌ها که مقاومت صاحب خانه‌ها را بشکند اما اگر دیوار فرو می‌ریخت و سقف هم آوار می‌شد، صاحب‌خانه، قد خم نمی‌کرد. خانه را از نو می‌ساخت تا خار شود و در چشم دشمن بنشیند. حرف آن روز دزفولی‌ها و همه مردم ایران همان بود که امیر شهید ارتش اسلام، سرلشکر فلاحی می‌گفت؛ دشمن باید در این خاک بترسد و خمیده قدم بردارد نه ما. راست می‌گفت شهید. ما سرفراز و سینه ستبر داشتیم در برابر دشمن چه تیر می‌زد و چه تیغ می‌افکند و چه به موشک و بمب و گلوله می‌خواست مرگ ببارد.
ما ایستادگی را آن روز در هئیت دزفول معنا کردیم در قامت رشید مردمانش. امروز هم به همان قاعده ایستاده‌ایم. دشمن عوض شده اما دشمنی‌ها برجاست. جبهه تغییر کرده اما جنگ ادامه دارد. ما هم نه آن روز پا، پس کشیدیم و نه امروز ذره‌ای عقب می‌نشینیم. از ایران‌مان، از انقلاب‌مان، از هویت پر افتخارمان دفاع می‌کنیم.
روز مقاومت و پایداری، امسال هم یادآور ایستادگی است به قرائتی نو و با عزمی کهن. ما ایستاده می‌میریم. جنازه ما هم در برابر دشمن نه افقی که باید عمود تشییع شود.
منبع: دفاع‌پرس