به گزارش خط هشت از اصفهان، سال گذشته بود که با پدرم به دیدار حاج رمضانعلی کاوسی در شهرضا رفتیم. آن زمان سرطان به ستون فقرات پدرم متاستاز کرده بود و نشستن و برخاستن برای او دردناک شده بود و رانندگی برای او توام با مرارت. به پدرم گفتم در این وضعیت اذیت می‌شوی و او گفت: موقع جنگ خمپاره به دل و بال جوانان می‌خورد و روده‌هایشان می‌پاشید بیرون و آخ نمی‌گفتند.
از اصفهان راهی شهرضا شدیم برای دیدار با حاج رمضانعلی کاوسی. او یادگار عملیات محرم است و جانباز ضایعه نخاعی و از آبان ۶۱ تاکنون بر صندلی چرخدار نشسته است. حاج‌آقا کاوسی برای زنده نگاه داشتن یاد و خاطرات همرزمانش با انگشت سبابه روایت‌گری می‌کند و در این مسیر همواره مشوق و راهنمای من است.
بیش از یک ماه است که پدرم نیست اما حاج‌آقا کاوسی جای خالی او را برایم پر کرده است. درست مانند امروز که برایم گزارشی با عنوان «عزاداری امام حسین(ع)، هرسال باشکوهتر از سال قبل» را ارسال کرد و با تصاویری از یادگاران دفاع مقدس.
گزارش دیدار من و پدرم با او را می‌توانید با عنوان «انگشت سبابه‌ای که راوی جنگ شد» در خبرگزاری فارس اصفهان با لینک http://fna.ir/1ouafn بخوانید و اما روایت حاج رمضانعلی کاوسی از مراسم هیأت متوسلین به حضرت ابوالفضل (ع) جانبازان آسایشگاه شهید مطهری اصفهان به قرار زیر است:
عزاداری امام حسین (ع)هر سال، با شکوهتر از سال قبل
شاید کمتر کسی در ایران باشد که اسم پل تاریخی خواجو و رودخانه زاینده‌رود اصفهان را نشنیده باشد. بدون شک، این بنای تاریخی یکی از زیباترین پل‌های ایران است که چون نگینی بر تارک اصفهان و زاینده‌رود خودنمایی می کند.
اشتباه نکنید، قصد ندارم پیرامون پل تاریخی خواجو با شما صحبت کنم. قصدم این است شما را در امتداد این پل زیبا ۲۰۰ متر جلوتر ببرم تا به مجموعه زیبای دیگری برسید که ساکنانش تاریخ‌ساز شدند. درست حدس زدید: «مرکز فرهنگی توانبخشی جانبازان شهید مطهری اصفهان» شاید مقایسه یک ابنیه تاریخی که مصالح تشکیل دهنده‌اش سنگ، آجر و شن، ماسه و کاشی است، با یک مجموعه معنوی صحیح نباشد، اما به باور من تا مردمان تاریخ ساز در کشوری نباشند، مردم آن دیار نمی‌توانند به ابنیه تاریخی خود افتخار کنند. جانبازان، انسان‌هایی هستند که در سخت‌ترین دوران کشور، شجاعت، شرف و تعهد خود را ثابت کردند و برای ایران اسلامی از جان مایه گذاشتند.
جانبازان، قهرمانان واقعی این کشورند که با تأسی به دستورات دین مبین اسلام و عشق به امام حسین و ائمه اطهار(ع) حماسه آفریدند و همچون نگینی بر صندلی‌های چرخدار تکیه زده و بر تارک انقلاب اسلامی ایران می‌درخشند.
از منظر من جانبازان، برگزیدگان خداوند و تاریخ سازان معاصر ایران اسلامی‌اند. مردم خونگرم اصفهان در وهله نخست به ۲۳ هزار شهید و هزاران جانباز و آزاده خود می‌بالند، سپس به پل‌های تاریخی و گنبدهای فیروزه‌ای شهرشان.
جانبازان تاریخ سازانی هستند که با درس گرفتن از سرور و سالار شهیدان حضرت حسین ابن علی(ع) از کیان مقدس جمهوری اسلامی ایران از جان مایه گذاشتند و ابوالفضل‌وار سلامتی خود را تقدیم کردند. این افراد خداجو در جنگ هشت ساله حماسه‌هایی خلق کردند که در تاریخ ماندگار شد.
دفاع مقدس هشت ساله در سال ۱۳۶۷ تمام شد، اما عشق و ارادت این خوبانِ جامعه به امام حسین(ع) و حضرت ابوالفضل(ع) تمام شدنی نیست. جانبازان قطع نخاعی اصفهان عاشق اباعبدالله(ع) هستند. از سال۱۳۶۲ با تشکیل هیأت عزاداری در محل آسایشگاه جانبازان همت گماشتند. هیأت متوسلین به حضرت ابوالفضل(ع) جانبازان اصفهان در دهه اول محرم، مراسم سخنرانی و عزاداری برگزار و با هزینه خودشان به طور متوسط هرشب میزبان حدود ۱۲هیأت مذهبی از سطح شهر هستند و در پایان مراسم حدود ۳ تا ۵ هزار را اطعام می‌کنند. آنها یک صدا ندا می‌دهند عشق به امام حسین(ع) تمام شدنی نیست.
رمضانعلی کاوسی - جانباز قطع نخاع
منبع: فارس
