دوازدهم اردیبهشت امسال مقارن با ۱۹ ماه مبارک رمضان و سالگرد ضربت خوردن مولای متقیان امیرالمومنین علی علیه‌السلام است.
در تقویم عمومی کشورمان ۱۲ اردیبهشت سالروز شهادت عالم جلیل‌القدر استاد «مرتضی مطهری» است. او که استاد علم و فلسفه و اخلاق بود و از تئوریسینهای نظام جمهوری اسلامی به شمار می‌رفت که بامداد روز دوازدهم اردیبهشت سال ۱۳۵۸ به دست گروهک فرقان به شهادت رسید.
شهید مطهری علاقهی وافری به شخصیت مولا علی داشت و در باب شخصیت مولا کتابهایی نیز به طبع رساند. جاذبه و دافعه‌ی علی، سیری در نهج‌البلاغه و سیری در سیره‌ی ائمه‌ی اطهار از آثاری هستند که یا مستقیما درباره‌ی زندگی مولی‌الموحدین علی علیه السلام نوشته شده‌اند یا شخصیت والای شیر خدا در کنار سیره‌ی سایر ائمه‌ی اطهار مورد کنکاش قرار گرفته است. هر چند آثار پر بار استاد شهید «مرتضی مطهری» محدود به همین چند کتاب نیست ولی آثار یاد شده بیشتر آینه دار وجود علی علیه السلام هستند.
علی علیه‌السلام با منش و بینش و روشی که در زندگی خود داشتند، آموزگار اخلاق و رفتار و کردار همه ی مسلمین و موحدین شدند. امام علی علیه السلام در عین حالی که در اوج قدرت و خلافت بودند همچنان از دستگیری بینوایان غافل نبودند. مولا علی حتی برای قاتل خود حقوقی قائل شدند. علی علیه السلام هرگز از مسیر عدل و عدالت عدول نکردند و حتی برای عقیل برادر خود سهمی از بیت المال را نبخشیدند.
طرز حکومت و خلافت مولا علی بهترین شیوه‌ی حکومتداری در تاریخ است. علی به حق و احقاق حق اندیشید و هرگز مصلحت اندیشی های زودگذر را مقدم بر احقاق حقوق مسلمانان و حتی غیر مسلمانان ندانست. پیکار علی با عمرو ابن عبدود و عدم استفاده از خشم شخصی بارزترین نشانه ی حق طلبی در سیره ی علوی است.
دولتهای اسلامی که پس از خلافت مولا علی روی کار آمدند هرگز نتوانستند قاطعیت علی علیه السلام را در برخورد با مفاسد عرصه های مختلف داشته باشند. مخصوصا دولتهای دوران امویان فقط رونمای اسلامی را همراه داشتند و در درون از هیچگونه مفسده ای دریغ نورزیدند.
شهادت امام حسن علیه‌السلام و امام حسین و هفتاد و دو تن از یاران باوفایشان و چند تن دیگر از ائمه‌ی معصومین سلام‌الله علیهم اجمعین در دوران زمامداری همین خلفای به ظاهر مسلمان کافرکیش قمار باز اموی واقع شد. خلفایی که کوچکترین لیاقتی برای زمامداری امور مسلمین نداشتند. خلفایی که اجدادشان مخالف پیامبر مکرم اسلام بودند به خلافت رسیدند اما ائمه ی اطهار یا صحابی صدیق نبی مکرم اسلام که همواره پیرو دستورات اهل بیت بودند به دستور همین خلفای اموی به شهادت رسیدند.
سر سلسله دار و آموزگار اصلی حکمت نبوی در بین مسلمین راستین کسی جز مولا علی علیه السلام نبود. علی مولود کعبه بود و در خانه ی خدا ضربت خورد و به شهادت رسید. علی مرد خدا بود. شیر خدا رستم دستان و شاه عرب بود.
علی پدر بینوایان و ایتام و دردکشیدگان بود، از نام مقدس مولا علی گفتن و نوشتن انتهایی ندارد. کما اینکه وجود مولا علی تنها اقیانوسی است که هرگز انتها ندارد. در این اقیانوس بیکران غرق شدن عین نجات یافتن است.
منبع:دفاع پرس
