به گزارش خط هشت ، محمد مرشد: شهید مدافع حرم، سروان «حسین همتی» از نخبه‌های تیپ 65 نوهد ارتش جمهوری اسلامی بود که در حلب سوریه در دفاع از حریم اهل بیت (ع) قهرمانانه به شهادت رسید. کتاب زندگی‌نامه و نحوه شهادت این تکاور ارتشی از آن روی بسیار جذاب و خواندنی به نظر می‌رسد که خیلی‌ها همچنان سوالاتی از کم و کیف حضور نیروهای ارتش حمهوری اسلامی ایران در سوریه در ذهن دارند؛ از جمله اینکه اصلا چه شد پای کلاه سبزهای ارتش به سوریه باز شد، یگان‌های اعزامی از ارتش در کدام محورها و عملیات‌ها شرکت داشتند و دلاورمردان تکاوری چون شهید «حسین همتی» با وجود آمادگی جسمی و توان رزمی بالا در کدام عملیات و در چه شرایطی به شهادت رسیدند.
انتشارات سوره سبز وابسته به ارتش البته سوالاتی از این دست را بی پاسخ نگذاشته و درباره 8 شهید مدافع حرم ارتش مجموعه کتاب‌هایی با عنوان «روایت عشق» به چاپ رسانده است. «سرباز مادرزاد» زندگی‌نامه داستانی شهید «حسین همتی»، کتابی است از همین مجموعه که به قلم «حمید گله‌داری» منتشر شده است. «حمید گله‌داری» از جمله نویسندگان ادبیات پایداری و دفاع مقدس است که نگارش چندین کتاب در شرح زندگی و شهادت شهدای دفاع مقدس را در کارنامه دارد و این‌بار تلاش کرده روایتی از زندگی و شهادت نسل جدید شهدای ارتش جمهوری اسلامی ایران ارائه کند.
اما نام «سرباز مادرزاد» از کجا آمده؟ همانطور که از ظاهر این نام برمی‌آید، نویسنده در طول تحقیقات ومصاحبه‌های خود برای نگارش این کتاب، به این نتیجه رسیده که قهرمان داستان یعنی شهید «حسین همتی» از زمان تولد و نخستین لحظات کودکی، نشانه‌ها و مشخصه‌های یک سرباز واقعی را دارا بوده و در کل داستان به این دریافت خود پایبند است. او این خصیصه ذاتی شهید را به عنوان نخ تسبیح روایت داستانی خود به کار گرفته است؛ چه در توصیف لحظات به دنیا آمدن «حسین»، چه در روایت دوران کودکی و دانش آموزی و حتی دورانی که او طور رسمی به خدمت ارتش جمهوری اسلامی ایران درآمده بود.
شهید «حسین همتی» از تیپ ۶۵ نیروهای ویژه هوابرد ارتش، اهل استان البرز بوده و در خانواده‌ای آذری زبان به دنیا آمده. کتاب، روایت‌گر خانواده‌ای ساده و کم‌بضاعت است که پدر خانواده در تلاش برای تربیت فرزندانی با لقمه پاک و حلال است و مادری که با همه وجود برای فرزندانش عاشقی می‌کند. در جایی از کتاب از قول شهید آورده شده که در خانه، او و سایر اعضای خانواده به زبان آذری صحبت می‌کرده‌اند. نویسنده کتاب در این رابطه ابتکاری جالب به خرج داده و دیالوگ بین اعضای خانواده «حسین» را به زبان آذری در متن کتاب آورده و ترجمه فارسی آنها را در پا نوشت اضافه کرده است. نویسنده این زحمت اضافی را به جون خریده تا بیشتر حق مطلب را ادا کند و هرچه بیشتر ما را با دنیای یک خانواده شریف و محترم آذری زبان آشنا کند.
روایت آقای «گله‌داری» از زندگی شهید همتی در این کتاب را می‌توان به دو بخش تقسیم کرد؛ داستان زندگی حسین پیش از اعزام به سوریه و پس از اعزام به سوریه. از صفحات ابتدایی تا میانه کتاب، نویسنده روایت‌های معمولی از زندگی«حسین» ارائه می‌دهد؛ روایت‌های خیلی خیلی معمولی. اما هرچه که به جلوتر می‌رویم کشش و جذابیت داستان اوج می‌گیرد. نهایت اوج داستان هم روایت روزهای منتهی به شهادت «حسین» در سوریه است. در فصول پایانی کتاب، داستان به اوج می‌رسد و در اوج تمام می‌شود و خواننده را در این ابهام باقی می‌گذارد که اگر نویسنده می‌توانست این میزان جذابیت را در روایت خود خلق کند چرا از ابتدا این کار را نکرده است.
البته فضای داستانی خلق شده توسط نویسنده دارای وجوه مثبت و منفی دیگری هم هست؛ نکته‌ای که نمی‌توان آن را نادیده گرفت، صراحت و جسارت آقای «گله‌داری» در نقل واقعیات و تن ندادن به سانسورهای خودساخته است. نمونه‌ای از این صراحت در متن کتاب، ذکر جزئیات معاینات سرسختانه پزشکی ارتش برای داوطلبان ورودی به دانشگاه افسری و یا ماجرای فرار سربازان سوری از میانه معرکه نبرد در حلب و ایستادگی و پایمردی رزمندگان ارتش جمهوری اسلامی در برابر تروریست‌های جبهه النصره بجای نیروهای بومی سوری است. نکته دیگری که در این کتاب به چشم می‌خورد، تسلط نویسنده به فنون و تکنیک‌های نظامی است؛ او نیز با تکیه بر همین توانمندی خود سعی کرده کمی به کتاب بار آموزشی هم اضافه کند و در همین راستا در جای جای کتاب به بهانه توصیف آنچه بر قهرمان داستان گذشته، به شرح جزئیات این فنون و تکنیک‌ها پرداخته، غافل از اینکه این توضیحات جای خود را روند داستانی کتاب هرگز باز نکرده و این روند را دچار خدشه ساخته‌اند. در عین حال هنرنمایی او در توصیف آنچه در صحنه نبرد در سوریه بر «حسین» و همرزمانش گذشته را نمی‌توان نادیده گرفت.
در مجموع تلاش آقای «حمید گله‌داری» و سایر همکارانش در خلق اثری برای معرفی یکی از شهدای جوان مدافع حرمِ ارتشِ قهرمان و انقلابی ما، تحسین‌برانگیز و قابل احترام است. کتاب «سرباز مادرزاد»، ما را با جوانی تودار، بی ادعا و عاشق آشنا می‌کند. شهید «حسین همتی» یک قهرمان واقعی بود، یک نخبه نظامی تمام عیار. در سن 25 سالگی به شهادت رسید و در همین سن کوتاه اما پربرکت خود سخت‌ترین و پیچیده‌ترین فنون نظامی را در بالاترین سطح آموخته بود. او حتی توانسته بود در ساختار آموزشی تیپ 65 نوهد تحولی اساسی ایجاد کند و این ساختار را بهبود بخشد.
شهید «حسین همتی» هدفش در زندگی معلوم بود و نتیجه سال‌ها مجاهدت‌هایش این بود که نامش درلشکر سربازان و فدائیان حضرت زینب (س) ثبت شود.
منبع: حریم حرم
