به گکزارش خط هشت ، حاج عباس، چی کار کنیم شهید بشیم؟
عباس: جهاد، در راه خدا، از شهادت بالاتره. چون شهادت یک هدیه است. آدم باید برای شهادت صبر کنه. ممکنه یکی توی خونه‌اش نشسته باشه، آرزوی جهاد داشته باشه، ولی یکی هم باشه، رفته باشه شهید شده باشه، آرزوی اونی که توی خونه نشسته بالاتره، اجرش بالاتره. به نیّت است دیگر. ولی اون چیزی که خیلی سفارش شده، جهاد در راه خداست؛ یعنی بالاتر از جهاد نیست. شهادت یک هدیه است!
حاجی، آمادگی کی ایجاد میشه؟ یعنی به خاطر گناهان ماست که آمادگی ایجاد نمی‌شه؟ یا خودبه‌خود یک مرحله‌ای را طی کنیم و توی این فضا قرار بگیریم یا این‌که نه، به خاطر اعمال خودمونه که اون آمادگی ایجاد نمی‌شه؟
عباس: یک حدیث از امام علی (ع)۱ هست که می‌گه اگر اهل یک قومی نیستی، آدم مؤمنی نیستی، ادای مؤمن‌ها رو در بیار. می‌گه: چه‌بسا قومی که ادای قومی را در بیاره و مثل اون‌ها نشه. خب، ممکنه خودت ادای شهدا رو در بیاری، ولی ببینی خدا شهادت نصیبت بکنه.۲
۱ إن لَم تَکن حَلیما فَتَحَلَّم فَإِنَّهُ قَلَّ مَن تَشَبَّهَ بِقَومٍ إِلاّ أَوشَک أَن یکونَ مِنهُم
اگر بردبار نیستی خود را به بردباری بزن زیرا کم اتفاق می‌افتد که کسی خود را شبیه قومی سازد و از آن‌ها به حساب نیاید.
(حکمت ۲۰۷ نهج البلاغه)
۲ بخشی از گفتگوی «مسعود اویسی»[از رزمندگان مدافع حرم] با شهید عباس کردانی
بریده‌ای از کتاب «عباس؛ برادرم!»؛ خاطرات و یادداشت‌های شهید مدافع حرم «عباس کردانی» (صفحۀ ۸۰)
به کوشش: حمید داودآبادی
نشر شهید کاظمی
