به گزارش خط هشت، در پنجمین روز از تهاجم سراسری عراق به ایران (۱۳۵۹/۰۷/۰۴) و در جبهه میانی، جاده دهلران از دو طرف توسط دشمن قطع شده و شهر در محاصره قرار گرفته است...
پاسگاه عین‌خوش که در تصرف دشمن بود، بعد از ۱۳ ساعت درگیری پس گرفته شد و طی این نبرد، چهار تانک دشمن به غنیمت درآمد و نفراتش دستگیر شدند.
اداره مرکزی اطلاعات سپاه طی گزارشی اعلام کرد: نیرو‌های عراقی از قصر شیرین به طرف گیلان‌غرب پیشروی کردند و تا ساعت ۱۶ امروز به ۲۰ کیلومتری شهر رسیده‌اند و به دنبال آن ارتش به طرف اسلام‌آباد، پاسگاه قلاجه عقب‌نشینی کرده است.
جبهه جنوبی
در ساعت دو و ۴۴ دقیقه بامداد، اداره مرکزی اطلاعات سپاه اعلام کرد: ۲۰۰ تانک عراقی در مرز خرمشهر آماده ورود به شهر و اشغال آن هستند. هفت تانک از مرز خرمشهر وارد ایران شده است. توان خودی در مقابل دشمن فقط حدود ۲۰۰ نفر مسلح به ژ-۳ است.
برادران سپاه به منظور ایجاد تأخیر در ورود نیرو‌های دشمن، پل خرمشهر (پل نو) را منهدم کرده‌اند. وضعیت خودی در محور خرمشهر به قدری نامناسب است که در ساعت ۵۰ دقیقه بامداد، شهربانی به نقل از مرکز فرماندهی ستاد مشترک اعلام کرد: طبق اعلام موثق، خرمشهر سقوط کرده است و تلاش نیرو‌های خودی، برای جلوگیری از نفوذ عوامل دشمن به داخل آبادان و اهواز است.
تصور غلط تصرف خرمشهر
با سقوط پاسگاه‌های مرزی خرمشهر و سرازیر شدن نیرو‌های دشمن و نزدیکی آن‌ها به دروازه‌های شهر و اجرای آتش سنگین و انبوه روی شهر طی چهار روز، دشمن خرمشهر را ساقط شده تلقی می‌کند و آن را در چنگ خود می‌پندارد و بر این باور است که یکی از فرماندهان ارتش عراق طی تلگرامی به صدام اعلام می‌کند: دستورتان اجرا شد. وارد محمره (خرمشهر) شدیم.
سخنگوی حکومت عراق در مقر سازمان ملل در ژنو نیز خبر می‌دهد که نیرو‌های عراق خرمشهر را تصرف کرده‌اند. در پی این القائات، سه خبرنگار فرانسوی با یک تاکسی عراقی از جاده شلمچه به سوی خرمشهر می‌آیند و در پل نو دستگیر می‌شوند. وقتی از راننده تاکسی می‌پرسند که تو اینجا چه می‌خواهی؟
می‌گوید: من راننده تاکسی هستم. این مسافر‌ها گفتند، ما را به خرمشهر ببر. من هم به خیال اینکه اینجا فتح شده است، این‌ها را آوردم.
نیرو‌های دشمن با چنین پنداری است که روز ۱۳۵۹/۰۷/۰۴ از دو محور شمالی و غربی، سراسیمه به سوی خرمشهر می‌تازند، ولی با دفاع سخت رزمندگان مواجه می‌شوند و شکست خورده به عقب می‌گریزند.
فشار فرماندهی دشمن و وارد کردن نیرو‌های تازه نفس نیز کاری از پیش نمی‌برد. فرماندهی ارتش عراق با اطلاعات دریافتی و شناسایی‌هایی که از قبل از هجوم انجام داده بود و با ارزیابی در دو هفته آخر شهریور طی عملیات محدود خود، به این نتیجه رسیده است که با مشکلی مواجه نخواهد شد و هرگز پیش‌بینی اینگونه مقابله را نمی‌کرده است.
دشمن در پنجمین روز با سدی از رزمندگان مردمی مواجه شده است که شکستن آن تاوان سنگینی دارد؛ اما ژرفای این استقامت را هنوز درک نکرده است و دیوانه‌وار از عصر روز ۱۳۵۹/۰۷/۰۴ بر شدت آتش خود می‌افزاید و بی‌وقفه شهر را گلوله باران می‌کند.
منابع:
مهدی انصاری، حسین یکتا، هجوم سراسری: روزشمار جنگ ایران و عراق (کتاب چهارم)، تهران، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی: مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس، چاپ دوم، ۱۳۷۵، صفحات ۱۳۱، ۱۳۲، ۱۳۳
خرمشهر در نبرد طولانی، جمعی از نویسندگان، تهران، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی: مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس، چاپ چهارم ۱۳۹۰، صفحات ۲۲۹، ۲۳۰
