به گزارش خط هشت از یزد ، احمد خواستار از رزمندگان دفاع مقدس که در عملیات بدر حضور داشته  با اشاره به عملیات بزرگ بدر؛ دو  حادثه شنیدنی از آن عملیات را بیان کرد و اظهار داشت: حادثه اول، از اینجا شروع می شود که  این عملیات ساعت 23 روز نوزدهم اسفند 1363، با رمز مقدس «يا فاطمه الزهرا (س)» در منطقه هورالهویزه و شرق رودخانه دجله با هدف انهدام نيروهای دشمن و تصرف و تأمين هورالهويزه و كنترل جاده بصره – العماره آغاز شد.

وی افزود: هور منطقه است آبگرفته و آرام و زیبا، این بخش دارای نیزارهای بلند است که عمق آب در آن معمولاً تا چندین متر می رسد. آبراه هايی در داخل نیزارها، توسط نیروهای خودی و دشمن ایجاد شده بود تا قابلیت تردد قایق در هور وجود داشته باشد که اجمالاً می توان به  چهار آبراه عمده خودی به نام های كميل، بدر، صفين و حنين اشاره کرد.

خواستار با اشاره به ماموریت شناسایی آبراه کمیل ادامه داد: دقیقاً چهار روز قبل از آغاز عمليات بدر، مأموريت شناسايی آبراه كميل تا  الصّخره عراق به تيپ مستقل 18 الغدير واگذار شد.

رزمنده دفاع مقدس یادآور شد: در همان ابتدا سه نفر از نيروهای اطلاعات تيپ 18 الغدير به همراه نيروهايی از لشكر 14 امام حسين (ع) تا پل اتوبان بصره ـ  العماره پیش رفتند و منطقه را به طور كامل شناسايی كردند.

وی به ساعت 4 بعد از ظهر روز 18 اسفند 1363 اشاره کرد و ادامه داد: تمامی نيروهای تیپ، هماهنگ با سایر یگان ها، مجهز به تجهيزات جنگی، لباس ضد شيميايي و جلیقۀ نجات، با روحيه ای بسیار عالی، سوار بر قايق و آماده حركت از محور «شط علی» به آبراه كميل بودند.

نماز را در قایق ها خواندیم

این رزمنده دفاع مقدس که آن زمان به عنوان نيروی راهنما عمل می کرد، گفت:  سوار قايق شدم، ساعت 5 بعد از ظهر دستور حركت داده شد. بعد از طی مسافتی كوتاه به ابتدای آبراه كميل رسيديم. یک ساعت از زمان حرکت سپری شده بود. همه ساكت و آرام داخل قايق ها نشسته بوديم. هر قايق 8 نفر نیرو را با خود حمل می کرد. طبق دستور، نماز مغرب و عشاء داخل قايق ها خوانده شد و همچنان منتظر دستور بعدی بودیم. 

خواستار با اشاره به ساعت 8 شب که دستور حرکت به سوی دشمن صادر شد، تاکید کرد: روی موتور قايق ها را با يك پتو پوشانده بودند تا صدای آن كمتر شنیده شود. قايق ها آرام آرام آب هور را می شكافتند و به پیش می رفتند. بعد از طی مسافتی مجدداً فرمان توقف صادر شد. به نيروهای لشكر 14 امام حسين (ع) رسيده بودیم. ساعت 22 شب. سكوت مطلق بر منطقه حاكم بود، به جز صدای قورباغه ها و جيرجيرك ها چیزی به گوش نمی رسید. زمان به كندی می گذشت، هر كس در ذهن خود فكری داشت، یکی به  وصيت نامه، دیگری به شهادت و ...  50 دقیقه دیگر زمان سپری شد.

عملیات با رمز «يا الله، يا الله، يا الله، يا فاطمه الزهرا (س)» آغاز شد

این فعال دفاع مقدس بیان کرد:  بي سيم ها به حالت روشن در آمد، امّا  همچنان سكوت راديويی برقرار بود. باز هم منتظر دستور بودیم، تا اینکه در ساعت 11 شب، رمز عمليات به نام مبارک «يا الله، يا الله، يا الله، يا فاطمه الزهرا (س)» اعلام شد و لحظاتی بعد، نيروهای غواص با دشمن درگير شدند و آتش میان طرفین شدّت گرفت.

خواستار با اشاره به استفاده دشمن از منورها، گفت: شب، همانند روز توسط منوّرهای دشمن روشن شده بود. ساعتی بعد، پاسگاه های دشمن یکی پس از دیگری به تصرف قوای اسلام در آمد. دستور حركت به ما نیز داده شد. بعد از چند كيلومتر پيشروی، به علت مقاومت دشمن در پاسگاه داخل آبراه، مجدداً متوقف شدیم و طولی نکشید که با تصرّف آنها توسط نیروهای خودی، راه ما نیز باز شد و ما مسیرمان را ادامه دادیم.

رزمنده عملیات بدر ادامه داد:  هوا در حال روشن شدن بود. مناطق خشكی داخل خاک عراق از دور ديده می شد. دقایقی بعد به منطقه « البيضه» عراق رسيديم. هنوز نيروها بطور کامل از قایق ها پياده نشده بودند كه دستور آمد: «تيپ 18 الغدير بايد به منطقه الصخره برود.»

احمد خواستار با اشاره به حرکت دوباره به سمت الصخره، اذعان کرد: خورشید در حال طلوع كردن بود. هواپيماهای ملخی دشمن وارد آسمان منطقه شده بودند و مرتب به طرف قايق ها تیر اندازی می کردند. گاهی نیز بمباران صورت می گرفت.

تمام نیروهای قایقی در آتش سوختند

وی افزود: منطقۀ خشكی از دور نمايان بود. ناگهان چند فروند ديگر از هواپيماهای دشمن آسمان منطقه را احاطه و به شدّت بمباران کردند؛ به طوری که ناچار شدیم برای در امان ماندن از تیراندازی و بمباران دشمن، قایق را از آبراه اصلی منحرف کرده و داخل نیزار مخفی شویم. جلوی چشم ما،  قايقی مورد هدف آتش هواپيمای دشمن قرار گرفت و منهدم شد و تمامی نيروهای داخل آن در آتش سوختند و شهید شدند.

این رزمنده دفاع مقدس بیان کرد: نیم ساعت بعد به ساحل خشکی رسیدیم و به سرعت پیاده شدیم. از نيروهای پياده دشمن خبری نبود، از دور چند دستگاه خودروی دشمن در حال جابجا شدن بودند. از آتش پشتیبانی توپخانۀ خودی خبری نبود. عمق منطقۀ آزاد شده بيش از 40 كيلومتر بود.

سکاندار قایق به شهادت رسید

خواستار گفت: من به اتفاق حاج فتحعلی فلاح مسئول محور عملیاتی تیپ، جواد كمالی مسؤول اطلاعات و برادر عبداللهی از عناصر اطلاعات، با یک فروند قایق به سمت عقب حرکت کردیم. در مسیر بازگشت، چند مرتبه هواپيماهای دشمن قایق ما را مورد هدف قرار دادند و برادر عبداللهی كه سكان دار قايق بود به شهادت رسید. اما بالاخره 3 ساعت بعد، به ساحل شط علی رسيديم. عقبه خودی نيز از بمباران دشمن بی نصيب نبود و تا غروب آن روز، چند نوبت عراق، منطقه را مورد حملات شيميايی قرار داد.

ادامه دارد ...

منبع: دفاع‌پرس