به گزارش خط هشت ، این گونه است که فرزندان ما، پر شمار عمو دارند حتی اگر پدرشان تک فرزند خانواده هم باشد. عموهایی که مثل کوه پشت برادرزاده های عقیدتی خود هستند. یک عموجان که می گویند، باغ ، باغ بهشت در نگاه ها شکوفا می شود و این حکایت دل انگیزی است که ما را از دیگران متمایز می کند. من معتقدم این خویشاوندی را ، که حرمتی خدایی دارد، باید پاس داشت و با آمد و شد افزون تر، رونق هم داد تا در ازدحام مصائب، احساس تنهایی نکنیم.

این نگاه در شبی رمضانی ما را به زیارت یکی از شهدای زنده مفتخر کرد در رکاب دو تن از فرماندهان دفاع مقدس که خود نیز در شمار شهدای زنده بودند. آن شب سخن از شهید رفت و راهی که باز است و خدا کند همیشه باز بماند. خدا کند گفتن از شهید و شهادت، به گفت و گویی تبدیل شود در سر هر بازار که امروزه بیش از همیشه به گفتمانی از این جنس نیاز داریم. اصلا ماندگاری انقلاب و وطن به توسعه و بروز رسانی این گفتمان نیاز دارد که دو باره ما را، همه ما را پشت یک خاکریز به خط کند تا اگر- خدای نکرده- دشمنی چپ نگاه کرد به این ملک، کاسه سرش را از خاک پر کنیم. من به این هم نشینی ها بسیار اعتقاد دارم و باور دارم به فرایندی برای گره گشایی ملی تبدیل می شود.

 اگر ما که قوه شتاب دهنده جامعه هستیم با هم بنشینیم به گفت و گو، اگر چهره در چهره شویم بسیاری از مسائل حل خواهد شد. این را با پشتوانه دو دیدار نوروزی رزمندگان با یک دیگر می گویم. اذان این عبادت هم اول در فضای مجازی پیچید از گروه "رزمندگان دفاع مقدس" فصل دیدار که رسید دیده ها روشن شد به چهره هایی که هر کدام چراغی بودند برای راهی. اینان عضو گروهی به همین نام در فضای مجازی بودند که با رویکردی اصلاح طلبانه، به امروز و دیروز، نگاهی معرفت آموز داشتند. در آن جمع، سخن ها رفت و یاد ها تازه شد. خاطرات دیروز و گفتن از خطراتی که پیش رو داریم و تجدید عهد با یاران شهید، فراز های این "دورهمی" خاطره انگیز بود. پیرمردهایی که در صبح جوانی، امان دشمن را بریده بودند برای عصر حاضر به امنیت تمام ساحتی برای کشور فکر می کردند که از طریق آزادی و عقلانیت و هوشیاری و تصمیمات درست، میسر بود. اوقات خوشی بود که با یارانِ هم اندیش و همرزم به سر شد.

 این اوقات در دورهمی "رزمندگان اسلام" که اعضای گروهی به همین نام بودند و با سویه غالبا اصول گرایی و البته اقلیتی اصلاح طلب، اما با ریشه واحد رزمندگی، تکرار شد. نکته جالب ماجرا این بود که افراد که در گروه با هم مباحثه و گاه حتی مجادله داشتند، هم دیگر را از نزدیک می دیدند و هم در می یافتند که میان شان نه دیواری است و نه حتی خط قرمزی که آنان را از هم جدا کند. آنان به خاطرات دیروز دلخوش بودند که آنان را برای یک هدف، در یک سنگر نشانده بود و به خطراتی فکر می کردند که در فردای مبادا- که خدا کند هیچ وقت نرسد- باز آنان را در یک سنگر خواهد داشت. آنان البته به مباحثه هم پرداختند و هر کدام از زاویه نگاه خود به مسائل روز هم پرداختند. نگاه هر طرف با نگاه انتقادی طرف دیگر هم مواجه شد اما این شده بود مثل تضارب آرا و "اختلاف امتی رحمه" را ترجمه ای پر شکوه بود. 

در پایان هر دو "دور همی" که آغازش را بر سفره صبحانه هم نمک شده بودند بعد سال ها، عکس دسته جمعی هم گرفتند تا ثبت تاریخ شود که انقلابی اصول گرا و انقلابی اصلاح طلب، قطعا پای آرمان های انقلاب می ایستد و در مواجهه با دشمن، قطعا کنار هم خواهند ایستاد و چنان بنیان مرصوصی خواهند ساخت که نسیم هم – بی اجازه- نتواند از میان شان بگذرد. ما تجربه همگرایی چنین و ساختن سنگرهایی چنان مقاوم را از دوران دفاع مقدس به یاد داریم و امروز هم با همه اختلاف سلیقه ها باز می توانیم برادری مان را جلوه ای تازه دهیم و باز، سرباز انقلاب باشیم.

 ان شا الله سال پیش رو را هم با نگاهی چنین به فراز های بلند، خواهیم رساند که ما مرد روز های سرفرازی هستیم و از دل عسر، جامعه را به یسر خواهیم رساند که در باور "ان مع العسر یسری"، مشکلات، همزادی به نام فتح و ظفر هم دارد که قطعا روزی ما خواهد شد اگر با ایمان عصر دفاع مقدس، کنار هم باشیم. این می تواند برخلاف آرزوی کسانی که شعار می دادند، اصلاح طلب، اصول گرا، دیگه تمومه ماجرا، کنار هم می ایستیم تا دنیا در رفتار ما بخواند، اصلاح طلب ، اصول گرا، کنار هم، دست خدا یار شما.باز هم شروع شد ماجرا.....

منبع: حیات