احمد خواستار از رزمندگان دفاع مقدس گفت: «سوار قایق شدم، ساعت ۵ بعد از ظهر دستور حرکت داده شد. بعد از طی مسافتی کوتاه به ابتدای آبراه کمیل رسیدیم. یک ساعت از زمان حرکت سپری شده بود. همه ساکت و آرام داخل قایق‌ها نشسته بودیم. هر قایق ۸ نفر نیرو را با خود حمل می‌کرد. طبق دستور، نماز مغرب و عشاء داخل قایق‌ها خوانده شد و همچنان منتظر دستور بعدی بودیم.»
به گزارش خط هشت از یزد، احمد خواستار از رزمندگان دفاع مقدس که در عملیات بدر حضور داشته، با اشاره به عملیات بزرگ بدر؛ دو حادثه شنیدنی از آن عملیات را بیان کرد و اظهار داشت: حادثه اول، از اینجا شروع می‌شود که این عملیات ساعت ۲۳ روز نوزدهم اسفند ۱۳۶۳، با رمز مقدس «یا فاطمه الزهرا (س)» در منطقه هورالهویزه و شرق رودخانه دجله با هدف انهدام نیرو‌های دشمن و تصرف و تأمین هورالهویزه و کنترل جاده بصره – العماره آغاز شد.
وی افزود: هور منطقه است آبگرفته و آرام و زیبا، این بخش دارای نیزار‌های بلند است که عمق آب در آن معمولاً تا چندین متر می‌رسد. آبراه‌هایی در داخل نیزارها، توسط نیرو‌های خودی و دشمن ایجاد شده بود تا قابلیت تردد قایق در هور وجود داشته باشد که اجمالاً می‌توان به چهار آبراه عمده خودی به نام‌های کمیل، بدر، صفین و حنین اشاره کرد.
خواستار با اشاره به ماموریت شناسایی آبراه کمیل ادامه داد: دقیقاً چهار روز قبل از آغاز عملیات بدر، مأموریت شناسایی آبراه کمیل تا الصّخره عراق به تیپ مستقل ۱۸ الغدیر واگذار شد.
رزمنده دفاع مقدس یادآور شد: در همان ابتدا سه نفر از نیرو‌های اطلاعات تیپ ۱۸ الغدیر به همراه نیرو‌هایی از لشکر ۱۴ امام حسین (ع) تا پل اتوبان بصره ـ. العماره پیش رفتند و منطقه را به طور کامل شناسایی کردند.
وی به ساعت ۴ بعد از ظهر روز ۱۸ اسفند ۱۳۶۳ اشاره کرد و ادامه داد: تمامی نیرو‌های تیپ، هماهنگ با سایر یگان ها، مجهز به تجهیزات جنگی، لباس ضد شیمیایی و جلیقۀ نجات، با روحیه‌ای بسیار عالی، سوار بر قایق و آماده حرکت از محور «شط علی» به آبراه کمیل بودند.
نماز را در قایق‌ها خواندیم
این رزمنده دفاع مقدس که آن زمان به عنوان نیروی راهنما عمل می‌کرد، گفت: سوار قایق شدم، ساعت ۵ بعد از ظهر دستور حرکت داده شد. بعد از طی مسافتی کوتاه به ابتدای آبراه کمیل رسیدیم. یک ساعت از زمان حرکت سپری شده بود. همه ساکت و آرام داخل قایق‌ها نشسته بودیم. هر قایق ۸ نفر نیرو را با خود حمل می‌کرد. طبق دستور، نماز مغرب و عشاء داخل قایق‌ها خوانده شد و همچنان منتظر دستور بعدی بودیم.
خواستار با اشاره به ساعت ۸ شب که دستور حرکت به سوی دشمن صادر شد، تاکید کرد: روی موتور قایق‌ها را با یک پتو پوشانده بودند تا صدای آن کمتر شنیده شود. قایق‌ها آرام آرام آب هور را می‌شکافتند و به پیش می‌رفتند. بعد از طی مسافتی مجدداً فرمان توقف صادر شد. به نیرو‌های لشکر ۱۴ امام حسین (ع) رسیده بودیم. ساعت ۲۲ شب. سکوت مطلق بر منطقه حاکم بود، به جز صدای قورباغه‌ها و جیرجیرک‌ها چیزی به گوش نمی‌رسید. زمان به کندی می‌گذشت، هر کس در ذهن خود فکری داشت، یکی به وصیت نامه، دیگری به شهادت و ... ۵۰ دقیقه دیگر زمان سپری شد.
عملیات با رمز «یا الله، یا الله، یا الله، یا فاطمه الزهرا (س)» آغاز شد
این فعال دفاع مقدس بیان کرد: بی سیم‌ها به حالت روشن در آمد، امّا همچنان سکوت رادیویی برقرار بود. باز هم منتظر دستور بودیم، تا اینکه در ساعت ۱۱ شب، رمز عملیات به نام مبارک «یا الله، یا الله، یا الله، یا فاطمه الزهرا (س)» اعلام شد و لحظاتی بعد، نیرو‌های غواص با دشمن درگیر شدند و آتش میان طرفین شدّت گرفت.
خواستار با اشاره به استفاده دشمن از منورها، گفت: شب، همانند روز توسط منوّرهای دشمن روشن شده بود. ساعتی بعد، پاسگاه‌های دشمن یکی پس از دیگری به تصرف قوای اسلام در آمد. دستور حرکت به ما نیز داده شد. بعد از چند کیلومتر پیشروی، به علت مقاومت دشمن در پاسگاه داخل آبراه، مجدداً متوقف شدیم و طولی نکشید که با تصرّف آن‌ها توسط نیرو‌های خودی، راه ما نیز باز شد و ما مسیرمان را ادامه دادیم.
رزمنده عملیات بدر ادامه داد: هوا در حال روشن شدن بود. مناطق خشکی داخل خاک عراق از دور دیده می‌شد. دقایقی بعد به منطقه «البیضه» عراق رسیدیم. هنوز نیروها بطور کامل از قایق‌ها پیاده نشده بودند که دستور آمد: «تیپ ۱۸ الغدیر باید به منطقه الصخره برود.»
احمد خواستار با اشاره به حرکت دوباره به سمت الصخره، اذعان کرد: خورشید در حال طلوع کردن بود. هواپیما‌های ملخی دشمن وارد آسمان منطقه شده بودند و مرتب به طرف قایق‌ها تیر اندازی می‌کردند. گاهی نیز بمباران صورت می‌گرفت.
تمام نیرو‌های قایقی در آتش سوختند
وی افزود: منطقۀ خشکی از دور نمایان بود. ناگهان چند فروند دیگر از هواپیما‌های دشمن آسمان منطقه را احاطه و به شدّت بمباران کردند؛ به طوری که ناچار شدیم برای در امان ماندن از تیراندازی و بمباران دشمن، قایق را از آبراه اصلی منحرف کرده و داخل نیزار مخفی شویم. جلوی چشم ما، قایقی مورد هدف آتش هواپیمای دشمن قرار گرفت و منهدم شد و تمامی نیرو‌های داخل آن در آتش سوختند و شهید شدند.
این رزمنده دفاع مقدس بیان کرد: نیم ساعت بعد به ساحل خشکی رسیدیم و به سرعت پیاده شدیم. از نیرو‌های پیاده دشمن خبری نبود، از دور چند دستگاه خودروی دشمن در حال جابجا شدن بودند. از آتش پشتیبانی توپخانۀ خودی خبری نبود. عمق منطقۀ آزاد شده بیش از ۴۰ کیلومتر بود.
سکاندار قایق به شهادت رسید
خواستار گفت: من به اتفاق حاج فتحعلی فلاح مسئول محور عملیاتی تیپ، جواد کمالی مسؤول اطلاعات و برادر عبداللهی از عناصر اطلاعات، با یک فروند قایق به سمت عقب حرکت کردیم. در مسیر بازگشت، چند مرتبه هواپیما‌های دشمن قایق ما را مورد هدف قرار دادند و برادر عبداللهی که سکان دار قایق بود به شهادت رسید. اما بالاخره ۳ ساعت بعد، به ساحل شط علی رسیدیم. عقبه خودی نیز از بمباران دشمن بی نصیب نبود و تا غروب آن روز، چند نوبت عراق، منطقه را مورد حملات شیمیایی قرار داد.
ادامه دارد ...
افزایش اندازه قلم
