به گزارش خط هشت : ابراهیم اعتصام از آزادگان سرافراز کشور است که در آخرین مرحله اعزام به جبهه از سوی گردان 409 حضرت سیدالشهدای لشکر 41 ثارالله به فرماندهی حاج قاسم سلیمانی در سن 29 سالگی به اسارت نیروهای رژیم بعث عراق درآمد. او سال های پس از اسارت در آموزش و پرورش استان سیستان و بلوچستان مشغول خدمت رسانی شد و در مقطعی مدیریت آموزش پرورش استان را هم برعهده گرفت.

اعتصامی که خود اصالتا اهل سیستان و بلوچستان است درباره حضور مردمان شیعه و سنی استان سیستان و بلوچستان در دفاع مقدس می گوید: از قدیم مردمان سیستان که شیعه های فارس هستند و اهل سنت بلوچ با هم به صورت مسالمت آمیز زندگی کرده اند و معمولا در همه صحنه های سیاسی، اجتماعی و فرهنگی با اشتراکات فراوان حضور فعال داشتند. یکی از این صحنه ها دفاع مقدس بود. در گردان های 405 و 409 لشکر ثارلله گردان هایی از سیستان و بلوچستان حضور داشتند. در اسارت نیز دوستانی از اهل سنت در اردوگاه های عراق حضور داشتند. اقوام بلوچ آن دوران در دفاع مقدس و امروز در مرزبانی و مرزداری از مرزهای ایران اسلامی شهدایی را تقدیم کشور کرده اند.

وی در بیان خاطره ای تعریف می کند: مرحله آخری که به جبهه اعزام شدم در منطقه شلمچه بودم. یکی از نیروها برای فرمانده، کار پیک را انجام می داد یعنی اخبار زیرمجموعه گردان که نه از طریق بی سیم و نه از طریق تلفن امکان اعلام آن نبود را به فرمانده انتقال می داد. پیک گردان ما نوجوان تقریبا 15 ساله اما چالاک و ورزیده ای بود. تصور می کردم که این شخص از اهل سنت نباشد چون به هر حال از مسوولین گردان محسوب می شد و جزو نیروهای سرنوشت ساز بود، اما از اهل سنت بود.

این آزاده جنگ تحمیلی ادامه می دهد: وقت نماز دیدم به گونه ای که اهل سنت نماز می خوانند دست هایش را روی هم قرار داد. او در عملیات بعدی که من به اسارت دشمن درآمدم، اسیر و پس از بازگشت به ایران در آموزش و پرورش مشغول به خدمت شد. او را می دیدم که با همان روحیه رزمندگی به عنوان یکی از نیروهای موفق، خدمتگزار دانش آموزان و مردم و منطقه بود.

اعتصام افزود: اگر خبری مبنی بر برخی خرابکاری ها در منطقه سیستان می رسد باید دانست که این خرابکاران از بدنه اصلی شیعه و سنی نیست و کسانی هستند که بازیچه دست دشمنان قرار گرفته اند و بنای اختلاف و تفرقه افکنی دارند و مورد تائید ما نیستند. امروز تشیع و تسنن در استان سیستان و بلوچستان در برابر اشرار ایستادگی کرده و شهید داده اند. خون شیعه و سنی برای دفاع از انقلاب باهم آمیخته شده است، در جریان شهادت شهید شوشتری تعداد زیادی از اهل سنت هم به شهادت رسیدند.

این آزاده دفاع مقدس، جنگ را با وجود تلخی ها و صدماتی که به کشور وارد آورد برکت دانسته و می گوید: جنگ به ذات جریان تلخی است و ما هم هیچ گاه خواهان جنگ نبودیم. در اسلام نیز هیچ گاه جنگ تجویز نشده و صلح تقدم دارد ولی در جایی که دشمن متجاوز مستکبر به حریم مظلومین حمله کند ما باید دفاع کنیم. استکبار تمام هدفش این بود که نظام و انقلاب را محو کند، در این شرایط امام (ره) فرمان دفاع صادر کرد.

اعتصامی ادامه می دهد: اگر در جنگ شرکت نمی کردیم دشمن به اهدافش می رسید، این دفاع همانطور که امام راحل فرمودند دفاعی مقدس بود و ما در جنگ برکاتی داشتیم، در این جنگ دیدیم که یک جوان 14 ساله از هم سن و سالان من سبقت گرفت و در جایی که من جرئت حضور نداشتم استعدادش شکوفا شد و به عزت نفس و خودباوری رسید. با وجود چنین افرادی امروز کشور ما برای تمامی آزادیخواهان دنیا به یک الگو تبدیل شده است و از دفاع مقدس ما درس گرفته اند. بهترین کلام در توصیف دفاع مقدس سخن امام راحل بود که فرمودند ما در این جنگ دوست و دشمنمان را شناختیم.

اعتصامی عزت امروز کشورمان را مدیون خون شهدا و زنان و مردانی می داند که در راه شهادت با دادن عزیزانشان قدم برداشتند، مادرانی که بعد از شهادت فرزند اولشان فرزند دوم و سومشان را به جبهه ها فرستادند. او این ها را اسناد افتخار جنگ می داند.

وی به نحوه اسارت و حضورش در دفاع مقدس اشاره می کند و می گوید: زمانی که جنگ آغاز شد و امام راحل فرمان دفاع را صادر کردند من یک معلم روستا در منطقه صفر مرز ایران و افغانستان بودم. همیشه آرزو داشتم که زودتر به جبهه بروم و توفیق اطاعت از فرمان امام را داشته باشم. آن زمان متاهل بودم و سه فرزند داشتم که در جبهه شرکت کردم.

اعتصامی ادامه می دهد: در راه دفاع از کشور عده ای شهید و جانباز و عده ای اسیر شدند و قسمت من بود که اسیر شوم. اسارت من به همراه چهار هزار اسیر دیگر در اردوگاه 12 تکریت شروع شد و تا پایان اسارت نیز مفقودالاثر بودم. وضعیت اگرچه برای ما قابل تحمل بود ولی وضعیت خانواده هایمان که بلاتکلیف بودند شرایط سختی را ایجاد کرده بود.

این آزاده دفاع مقدس و نویسنده کتاب «به سمت پرواز» به چگونگی نوشتن این کتاب اشاره کرده و می گوید: رهبر معظم انقلاب در دیدار با جمعی از آزادگان گلایه داشتند که کتاب های نوشته شده در این 22 سال کم است و خاطرات باید گفته و نوشته شود، این ها سندهای عزت و افتخار است که به یادگار برای نسل های بعدی می ماند. این پیام رهبری تکلیفی ایجاد کرد و من هم فهرستی از مهمترین اتفاقات را در 30 ماه اسارت نوشته بودم که به امید خدا توانستم با استفاده از آنها خاطرات اسارت را بنویسم.

منبع: دفاع‌پرس