به گزارش خط هشت : مادرانی که نشان دادند، پای ایمان که به میان آید، سخن به حفظ وطن که برسد، مردتر از صد مرد به میدان می آیند. میدان هم که فقط سنگر جنگ نیست که جنگ به پهنه جغرافیایی کشور تعریف می شود و همه نقش آفرینان ان حماسه رزمندگانی هستند که در عظمت جهاد، سهیم می شوند.

مادران شهدا نه سهیم که صاحب حق هستند. آنان با گذشتن از فرزند، به قربانی جانِ جانانِ خویش، به تکرار ابراهیم در رفتار می رسند. و الله اکبر که عظمت در لحظه به لحظه زندگی شان جاری می شود چنان که جز خدا نمی بینند و جز او نمی خواهند و همه چیز را هم برای او می پسندند. مادرانی که نه یک فرزند و دو فرزند که تا 9 فرزند را هم در شولای شهادت، چراغ راه هدایت کرده اند. کریمه هایی که به جودِ جان و سخاوت نور رسیدند. ایران به این مادران ماناست و تاریخ این دیار می‌تواند به اعصار گواهی دهد که از میان‌ همه نسل‌ها، مادرانی چنین کریم، وجود داشتند و دارند هنوز.

البته حماسه دفاع مقدسِ ما، فرصتی ناب بود برای اینکه آیاتِ خدا را در سیمای این مادران بهشتی ببینیم و دیدیم هم. مادرانی که تمام‌قد پای استقلال و عزت ملی ایستادند و خود را با نهضت حسینی و حضرت‌زینب(س) چنان تعریف کردند که کربلا همه جغرافیای فکری و تاریخی ما را در‌بر‌گرفت. این مادران در ‌برابر دنیای باطل و زورمدار، در همه شئون و شعوبش ایستادند و سر خم نکردند، نه ‌فقط در‌ برابر دشمن خارجی، که حتی در برابر کسانی که می‌خواستند از آنان سنگ ترازوی مطامع دنیایی بسازند هم ایستادند و می‌ایستند. این خط نورانی در رفتار مادران شهدای مدافع حرم و شهیدان مدافع وطن هم مثل زلال آب، موج می زند.

اینان بزرگ‌تر از آنند که در دسته‌بندی‌ها و سنجه‌های این گروه و آن گروه بگنجند، بلکه سرمایه ماندگار انسانیت هستند و باید برای همه بمانند. برای انقلاب، برای ایران، برای تاریخ. هیچ‌کس حق ندارد از نامشان، استفاده کند، چه رسد به سوءاستفاده. حق ندارد این سرمایه کلان را در بازی‌های خُردِ خود خرج کند. همه باید بکوشیم و بکوشند خود را با آرمان شهدا و این قهرمانانِ قهرمان‌پرور تطبیق دهند، آن‌ هم در عمل؛ چه هر جناح به ‌اندازه‌ای که اهل حقیقت و شفافیت و صراحت و عدالت است می‌تواند خود را به آرمان‌های شهدا و مادران شهدا نزدیک ببیند، نه به ‌اندازه‌ای که ادعا می‌کند. اگر به ادعا بود که همه میراث تاریخی شهیدان را به یغما می بردند مدعیانِ بی عمل و بی هنر.

شهدا اهل عمل بودند، مادران شهدا هم مثل فرزندان خویش‌اند. بزرگ و خدامحور و اهل عمل. تکریم اینان‌ هم فراتر از حرف و تعارف، عمل به سیره شهداست. هرجا که هستیم و هر کاری که داریم، بدانیم که باید دین خود را به آرمان‌های شهدا ادا کنیم. هرجا هستیم، خوب کار کنیم و بی‌منت در خدمت مردم باشیم و همه ظرفیت‌ها را برای تعالی مردم و پیشرفت کشور فراهم کنیم. حیف است در کشور شهیدان، روزگار چنان بگذرد که برخی به حسرتِ دوران تاریک پیش نفس کشند. ما به شهادت وطن را نجات دادیم تا بسازیم آن را به گونه ای که زندگی بهتر، سهم همه مردمان باشد اما...

نمی خواهم واژه هایی که به شهادت و مقام مادر شهید تبرک یافته است را به تحریر تلخکامی ها بیالایم بلکه همین را می گویم که جامعه را در دهه پنجم انقلاب، چنان باید ساخت که شایسته جایگاه و شان شهدا باشد.

بدانیم و بدانند همه که شهدا از جان و مادرانشان از جانانِ خود گذشتند. ما هم لااقل طبق وظیفه تعریف‌شده کار انجام دهیم تا بدهکار مردم و انقلاب نشویم. خود را برای انقلاب و مردم بخواهیم، نه مردم و انقلاب را برای خود و منافع خود و جناح و جریان و حزب خود. از مادران شهدا بیاموزیم که در راه حق باید از حق و حقوق خود هم گذشت و به مقام ایثار رسید چه رسد که برخی، به مطالبه حقِ نداشته، گریبان می درانند. ملتی که شهید دارد و مادر شهید، نباید راه را گم کند، همین!

منبع: حیات