به گزارش خط هشت، ۱۷ اسفند ۱۳۶۳، ۹ فروند جنگنده بعثی به شهر مرزی پیرانشهر حمله کردند و با مورد اصابت قرار دادن ۵۰ نقطه مسکونی این شهر، ۹۰ نفر از مردم غیرنظامی را به شهادت رساندند و همین تعداد را نیز مجروح کردند. واقعه ۱۷ اسفند ۱۳۶۳ پیرانشهر یکی از بزرگ‌ترین فجایعی است که جنگنده‌های بعثی در طول دفاع مقدس و در جریان بمباران مناطق غیرنظامی کشورمان رقم زده‌اند. از همین رو ۱۷ اسفند در دیباچه دفاع مقدس به عنوان روز مقاومت و ایثار مردم پیرانشهر نامگذاری شده است.
پیرانشهر مقاوم
پیرانشهر یکی از شهر‌های جنوبی استان آذربایجان‌غربی است که عمده مردم آن را هموطنان کُرد تشکیل می‌دهند. این شهر به دلیل همجواری با کشور عراق و نیز به دلیل بزرگی و جمعیت نسبتاً زیاد (بیش از یک‌صد هزار نفر)، در طول دفاع مقدس مورد توجه دو طرف مناقشه یعنی ایران و عراق قرار داشت. کمااینکه منطقه عمومی این شهر، در جنگ تحمیلی شاهد انجام عملیاتی، چون والفجر ۲، کربلای۷، نصر ۹، عملیات قادر و کربلای ۲ بود. به علت اهمیتی که پیرانشهر در جبهه شمالغرب داشت، در طول دفاع مقدس پادگان این شهر به عنوان مرکز کنترل کلیه عملیات‌های منظم و نامنظم آذربایجان‌غربی با استقرار قرارگاه اصلی فرماندهی لشکر در پادگان پیرانشهر و قرارگاه تاکتیکی در ارتفاعات موجود در منطقه (کدو، تمرچین و قمطره) عملاً در طرح‌ریزی و نظارت بر اجرای کلیه عملیات‌ها بود. همین موضوع باعث می‌شد تا دشمن از همان ماه‌های اول شروع جنگ تا پایان دفاع مقدس، بار‌ها و بار‌ها پیرانشهر را مورد حمله هوایی و توپخانه‌ای خود قرار دهد.
بمباران پی در پی
موقعیت پیرانشهر در استان آذربایجان‌غربی و در کل خطه کردستانات، نظیر موقعیتی بود که شهر دزفول در استان خوزستان داشت. بر همین اساس از سال ۱۳۵۹ یعنی از همان سال شروع جنگ، پیرانشهر مورد حمله هوایی دشمن قرار گرفت. در شهریور ۵۹ که جنگ شروع شد، عراق چند بار پیرانشهر را مورد حمله هوایی قرار داد، اما در حمله یگان‌های زمینی این کشور به خاک کشورمان، پیرانشهر مورد هجوم مستقیم نیرو‌های نظامی دشمن قرار نگرفت. در بین سال‌های ۱۳۶۰ تا ۱۳۶۷ که جنگ تحمیلی به اتمام رسید، پیرانشهر ۶۵ بار هدف حملات هواپیما‌های عراق قرار گرفت و بار‌ها توپخانه‌های ارتش بعث نقاط مسکونی این شهر را گلوله‌باران کردند. در جریان این حملات ۶۶۳ نفر از اهالی این شهر شهید و ۳۹۴ نفر نیز مجروح شدند. همچنین منطقه عمومی پیرانشهر در تابستان سال ۶۲ مقارن با عملیات والفجر ۲ مورد هجوم بمب‌های شیمیایی دشمن قرار گرفت. بین تیرماه تا پایان پاییز ۱۳۶۲ منطقه پیرانشهر چند بار توسط توپخانه دشمن مورد حمله شیمیایی قرار گرفت که این حملات تا چهارم آذر ۱۳۶۲ ادامه پیدا کرد.
۱۷ اسفند ۶۳
هفدهم اسفند ۱۳۶۳، تنها دو روز قبل از شروع عملیات بدر در جبهه‌های جنوب، شهر پیرانشهر توسط ۹ فروند جنگنده دشمن به شدت بمباران شد. اما این بار با دفعات قبلی فرق می‌کرد! اگر جنگنده‌های دشمن هر بار تعداد معدودی از نقاط شهر را بمباران می‌کردند، این‌بار بمب‌ها و راکت‌های خود را در حدود ۵۰ نقطه از شهر رها کردند و فاجعه بزرگی را رقم زدند. به گفته یکی از شاهدان عینی جنگنده‌های بعثی از خیابان سیدقطب شرقی و غربی گرفته تا خیابان شین‌آباد، میدان آزادی، منطقه بیمارستان، خیابان شهید بهشتی و... همه را بمباران کردند. در جریان این حمله وحشیانه که عملاً مناطق مسکونی را هدف قرار داده بود، بیش از ۹۰ نفر از شهروندان بی‌دفاع پیرانشهری به شهادت رسیدند. تعداد زیادی هم مجروح و زخمی شدند. در این میان خانواده‌هایی بودند که ۱۰ نفر از اعضای‌شان همزمان و در یک لحظه شهید یا مجروح شدند. آمار مجروحان نیز قابل توجه بود. تعداد مجروحان بمباران ۱۷ اسفند ۱۳۶۳ پیرانشهر از حدود ۸۰ نفر تا ۱۵۰ نفر تخمین زده می‌شود. در بین شهدا «قانعه علیزاده» کودک شش ماهه پیرانشهری، خردسال‌ترین شهید این روز بود که در یک جنایت آشکار توسط ارتش بعث عراق به شهادت رسید و در خون خود غلتید.
منبع: روزنامه جوان
به گزارش خط هشت، ۱۷ اسفند ۱۳۶۳، ۹ فروند جنگنده بعثی به شهر مرزی پیرانشهر حمله کردند و با مورد اصابت قرار دادن ۵۰ نقطه مسکونی این شهر، ۹۰ نفر از مردم غیرنظامی را به شهادت رساندند و همین تعداد را نیز مجروح کردند. واقعه ۱۷ اسفند ۱۳۶۳ پیرانشهر یکی از بزرگ‌ترین فجایعی است که جنگنده‌های بعثی در طول دفاع مقدس و در جریان بمباران مناطق غیرنظامی کشورمان رقم زده‌اند. از همین رو ۱۷ اسفند در دیباچه دفاع مقدس به عنوان روز مقاومت و ایثار مردم پیرانشهر نامگذاری شده است.
پیرانشهر مقاوم
پیرانشهر یکی از شهر‌های جنوبی استان آذربایجان‌غربی است که عمده مردم آن را هموطنان کُرد تشکیل می‌دهند. این شهر به دلیل همجواری با کشور عراق و نیز به دلیل بزرگی و جمعیت نسبتاً زیاد (بیش از یک‌صد هزار نفر)، در طول دفاع مقدس مورد توجه دو طرف مناقشه یعنی ایران و عراق قرار داشت. کمااینکه منطقه عمومی این شهر، در جنگ تحمیلی شاهد انجام عملیاتی، چون والفجر ۲، کربلای۷، نصر ۹، عملیات قادر و کربلای ۲ بود. به علت اهمیتی که پیرانشهر در جبهه شمالغرب داشت، در طول دفاع مقدس پادگان این شهر به عنوان مرکز کنترل کلیه عملیات‌های منظم و نامنظم آذربایجان‌غربی با استقرار قرارگاه اصلی فرماندهی لشکر در پادگان پیرانشهر و قرارگاه تاکتیکی در ارتفاعات موجود در منطقه (کدو، تمرچین و قمطره) عملاً در طرح‌ریزی و نظارت بر اجرای کلیه عملیات‌ها بود. همین موضوع باعث می‌شد تا دشمن از همان ماه‌های اول شروع جنگ تا پایان دفاع مقدس، بار‌ها و بار‌ها پیرانشهر را مورد حمله هوایی و توپخانه‌ای خود قرار دهد.
بمباران پی در پی
موقعیت پیرانشهر در استان آذربایجان‌غربی و در کل خطه کردستانات، نظیر موقعیتی بود که شهر دزفول در استان خوزستان داشت. بر همین اساس از سال ۱۳۵۹ یعنی از همان سال شروع جنگ، پیرانشهر مورد حمله هوایی دشمن قرار گرفت. در شهریور ۵۹ که جنگ شروع شد، عراق چند بار پیرانشهر را مورد حمله هوایی قرار داد، اما در حمله یگان‌های زمینی این کشور به خاک کشورمان، پیرانشهر مورد هجوم مستقیم نیرو‌های نظامی دشمن قرار نگرفت. در بین سال‌های ۱۳۶۰ تا ۱۳۶۷ که جنگ تحمیلی به اتمام رسید، پیرانشهر ۶۵ بار هدف حملات هواپیما‌های عراق قرار گرفت و بار‌ها توپخانه‌های ارتش بعث نقاط مسکونی این شهر را گلوله‌باران کردند. در جریان این حملات ۶۶۳ نفر از اهالی این شهر شهید و ۳۹۴ نفر نیز مجروح شدند. همچنین منطقه عمومی پیرانشهر در تابستان سال ۶۲ مقارن با عملیات والفجر ۲ مورد هجوم بمب‌های شیمیایی دشمن قرار گرفت. بین تیرماه تا پایان پاییز ۱۳۶۲ منطقه پیرانشهر چند بار توسط توپخانه دشمن مورد حمله شیمیایی قرار گرفت که این حملات تا چهارم آذر ۱۳۶۲ ادامه پیدا کرد.
۱۷ اسفند ۶۳
هفدهم اسفند ۱۳۶۳، تنها دو روز قبل از شروع عملیات بدر در جبهه‌های جنوب، شهر پیرانشهر توسط ۹ فروند جنگنده دشمن به شدت بمباران شد. اما این بار با دفعات قبلی فرق می‌کرد! اگر جنگنده‌های دشمن هر بار تعداد معدودی از نقاط شهر را بمباران می‌کردند، این‌بار بمب‌ها و راکت‌های خود را در حدود ۵۰ نقطه از شهر رها کردند و فاجعه بزرگی را رقم زدند. به گفته یکی از شاهدان عینی جنگنده‌های بعثی از خیابان سیدقطب شرقی و غربی گرفته تا خیابان شین‌آباد، میدان آزادی، منطقه بیمارستان، خیابان شهید بهشتی و... همه را بمباران کردند. در جریان این حمله وحشیانه که عملاً مناطق مسکونی را هدف قرار داده بود، بیش از ۹۰ نفر از شهروندان بی‌دفاع پیرانشهری به شهادت رسیدند. تعداد زیادی هم مجروح و زخمی شدند. در این میان خانواده‌هایی بودند که ۱۰ نفر از اعضای‌شان همزمان و در یک لحظه شهید یا مجروح شدند. آمار مجروحان نیز قابل توجه بود. تعداد مجروحان بمباران ۱۷ اسفند ۱۳۶۳ پیرانشهر از حدود ۸۰ نفر تا ۱۵۰ نفر تخمین زده می‌شود. در بین شهدا «قانعه علیزاده» کودک شش ماهه پیرانشهری، خردسال‌ترین شهید این روز بود که در یک جنایت آشکار توسط ارتش بعث عراق به شهادت رسید و در خون خود غلتید.
