زینب با چشم‌های مشکی و درشت‌اش به سیده فاطمه خیره شد: «پس بابا کو مامان؟» بغض سیده فاطمه ترکید: «زینب جان، بابا، استخوان است! نمی‌توانی ببوسی‌اش.»
شهید «اسماعیل دشتی» در سال ۱۳۴۳ در خانواده مذهبی به دنیا آمد. به سن تحصیل که رسید در دبستان آب‌پخش ثبت‌نام کرد، اما به دلیل فقر و تنگدستی نتوانست به تحصیل بپردازد.
شهید «سید مسیح‌الله محمودی» در وصیت‌نامه‌اش آورده است: با خدا پیمان می‌بندم در تمام عاشوراها و کربلاها با حسین (ع) همراه باشم.
اولین تصاویری که از آرمان علی‌وردی، از شهدای اغتشاشات پاییز 1401، در فضای مجازی پخش شد، تصاویر چهره خونین او بود؛ تصاویری که هیچ انسانی نمی‌توانست از کنار آنها بی‌تفاوت بگذرد و قلبش به درد نیاید؛ اما تصاویر او قبل از ۴ آبان ۱۴۰۱، چهره دیگری از او نشان می‌دهد.
همسر شهید «مهدی باکری» می‌گوید: قرار بود باهم برای زیارت به مشهد برویم. آقا مهدی خیلی سرش شلوغ بود و نمی دانست چطوری به من بگوید که نمی‌توانیم برویم.
شهید مدافع حرم «علی آقایی» در وصیت‌نامه‌اش آورده است: آماده باشید اگر زمان ظهور شد از سربازان واقعی و آماده امام زمان(عج) باشید.
شهید «اسد ایران نژاد» در وصیت‌نامه‌اش آورده است: ما برای اسلام و برای نماز می‌‌جنگیم و حتما بدانید که پیروزی نزدیک است.
شهید شکرالله افتخاری سر در خانه‌اش با ماژیک نوشته بود: «بی عشق خمینی، نتوان عاشق مهدی شد».
این جوان دزفولی، تنها رزمنده خوزستانی است که در انتفاضه فلسطین به شهادت رسید و کمتر کسی نامش را شنیده است.
شهید «عباس کریمی قهرودی» سال ۱۳۳۶ در قهرود کاشان به دنیا آمد و پس از شهادت شهید «همت»، فرماندهی لشکر ۲۷ حضرت رسول (ص) را برعهده گرفت و سرانجام در عملیات بدر به شهادت رسید.
