مادر علاقه شدیدی به امام (ره) و رهبر عزیز داشت. مادرم خود را فدایی امام و رهبری می‌دانست و در ملاقات‌هایی که با امام و رهبر عزیز داشت به آنها خالصانه ابراز ارادت می‌کرد. وقتی حضرت آقا برای دیدار تشریف آوردند، مادر تقاضای دست‌بوسی حضرت آقا را کرد و از ایشان خواست دعا کنند در این مسیر الهی با صبر و استقامت ثابت قدم باشد و هرگز تقاضای مادی و دنیوی از ایشان نمی‌کرد
حاجی یک رزمنده مکتبی بود که تفکرات عجیبی داشت. دقیقاً همان خطی را دنبال می‌کرد که به فرموده حضرت امام، خط اسلام ناب محمدی بود. حاج احمد در رژه‌ها سخنرانی‌های قرایی کرد که به نوعی رجزخوانی برای دشمن بود
رسالت جهاد سازندگی عمران و آبادانی بود، بنابراین سعی کردیم از همان ابتدای جنگ روی این شاخه متمرکز شویم و در کنار همه فعالیت‌ها به جمع‌آوری کمک‌های مردمی، بسیج نیرو‌ها و اعزام‌شان به جبهه، پشتیبانی ماشین آلات و تعمیرات آنها، تعمیر ادوات ارتش و سپاه، رساندن مهمات و تدارکات به خطوط مقدم بپردازیم
از هشت ماه پیش یک پویش مردمی به نام «برای شهید» راه انداخته‌ایم. در این پویش بدترین سنگ‌های اسید سوخته و بهشت زهرا را بدون هیچ هزینه‌ای مرمت و نو می‌کنیم. الان تعویض ارزان‌ترین سنگ یک و نیم میلیون تومان هزینه دارد. ما سنگ را بدون اینکه از جایش بکنیم و تکان بدهیم جابه‌جا کنیم در همان محل به کیفیت ممتاز کارخانه صیقل می‌دهیم و جر‌م‌گیری‌هایش را انجام می‌دهیم
مادر شهید بی‌تابی می‌کند. دینوی‌زاده می‌گوید تا مادر آرام نشود حرفم را ادامه نمی‌دهم. مادر چادرش را روی صورتش کشیده و هق‌هق گریه می‌کند. برای بار اول است که از آخرین ساعات عمر پسر ارشدش می‌شنود.
همان ابتدای مفقودالاثر شدنش، چند نفری به خانه ما آمدند و مدعی شدند صدای برادرم حبیب‌الله را در حالی که خودش را در رادیو عراق معرفی می‌کرد شنیده‌اند. می‌گفتند حبیب‌الله این‌گونه خودش را معرفی کرده است: «من حبیب‌الله هستم از بسطام سمنان، هر کس صدای من را می‌شنود به خانواده‌ام اطلاع بدهد.»
همسرم یک انگشتر عقیق نقره داشت که فرمانده گردانش متبرک به ضریح امام حسین (ع) از کربلا برای او آورده بود. هیچ‌گاه آن انگشتر را از خودش دور نمی‌کرد، اما یک روز قبل از شهادتش از منطقه به من زنگ زد و گفت: انگشترم را گم کرده‌ام و هرچه می‌گردم آن را پیدا نمی‌کنم. نفهمیدم حکمت این گم شدن انگشتر شهید قبل از شهادتش چه بود؟
